Avazım çıkana kadar bağırsam duyacak kimse yok.
İçimde o kadar kızgınlık ve öfke var ki.
Ülkemizin gidiş hattına bakıyorum ucu bucağı yok kendi ülkemizde resmen misafiriz! Kiii bizim bileğimizi kimse bükemezken hiç bir ülke hakkımızdan gelemezken acıyıp içimize aldığımız varlıklara mı yenik düşüyoruz???
Ülkemizde o kadar çok yardıma muhtaç aileler varken biz neden hakketmeyene el uzatırız anlamıyorum.
Ben bir engelli annesi olarak sesleniyorum.
Halkımıza Suriyelilere sağlanan olanaklar neden bize sağlanmıyor inanın aklım almıyor.
Biz onlara sahip çıktıkça onlar içten içe canımızı yakıyor neden herkes bunu göz ardı ediyor bunu da anlamıyorum.. Aslında hepimiz farkındayız ama elimizden bir şey gelmiyor onu da biliyorum.
Susmakla yetiniyoruz..
Burada bütün iş devletimizde görmezden gelince bize söz hakkı doğmuyor ama devletimize rağmen sesimizi çıkaralım artık...
Benim Down sendromlu bir oğlum var ilk yazılarımda sizlerle bunu paylaşmıştım
Size bunu yazıyorum engelli ailesi olarak yaşadığımız haksızlığı bilin bilmeyene duyurun diye ben bakıcı parası olarak her ay bin lira alıyorum ama yetiremiyorum.
Hepiniz az çok ev geçindiren insansınız benim demek istediğimi anlarsınız..
İşe girsem maaşım kesiliyor giremiyorum babadan sigortalıysanız devletimiz onu da kesiyor özele gidemiyorsunuz paranız varsa doktor görüyorsunuz yoksa Allah’a emanetsiniz.
Dedim ya bizler ve bizim gibiler ülkemizde yardıma muhtaç o kadar çok insan varken neden Suriyelilere hak tanınıyor, neden onlarda bizim gibi yokluk çekmiyor.
Devletim başta olmak üzere neden milletimizde onlara el uzatıyor herkes kör mü olmuş yanlışı doğru olarak görüyor.
Geçen gün arkadaşlarım paylaşmışlar medyada ev eşyası beyaz eşyaya kadar yiyecekleri giyecekleri bedava İşte içimdeki kızgınlık öfke bu yüzden.
Susmayalım artık ey güzel halkım sesimizi çıkaralım.
BU ÜLKE BİZİM VE BİZ KENDİ ÜLKEMİZDE YABANCI OLDUK.
Eğer gerçekten yardıma muhtaç insanlara el uzatmamız gerekiyorsa uzatalım ama hak etmeyene uzatacak elimiz olmasın.
Devletimiz ve Devlet büyüklerimiz en iyisini bilir ancak biz artık kendi ülkemizde daha fazla bu sebeplerle yıpranmak ve ötekileştirilmek istemiyoruz.
Her taş yerinde ağırdır. Bizde bu ülkenin birer taşıyız. Dolayısıyla bizler kendi Ülkemizde ağır olmak istiyoruz.
