Down Sendromlu Bir Evlat Yetiştirmek emek ister.Özel çocuklardan SEVGİNİZİ hiç eksik etmeyin.
Down sendromu (DS) nedir?* Basitçe söylemek gerekirse, DS genel olarak 800 ila 1.000 doğumdan birinde görülen ve bir ömür boyu devam eden genetik bir hastalıktır.* DS’li çocukların öğrenme ve dil becerisindeki yetersizlikleri farklı düzeylerdedir; ayrıca hareket kabiliyetlerindeki bozukluk hafiften ağıra kadar değişir.
Onlar duygusal, sosyal ve zihinsel yönden de daha geç olgunlaşırlar.
Herzaman hayata suç bulmuşumdur.
Gerçeği Kabullenmek
DS’yi kabullenmek hiç kolay değildir.
HAYAT neden bu kadar acımasızsın dedim ama yanıldım.
Oğlumun böyle olmasına il gün üzüldüm ama yine de onu kollarıma almaya ve gelecekte ne olursa olsun onu her zaman seveceğimi ona söylemeye can attım.” ve kendime bir söz verdim asla yıkılmayacaksın. Oğlum seni çok seviyorum. sen benim canımdan bir parçasın. Canımın Canı...
Bazı zamanlar HAYAT neden yüzüme gülmüyorsun. (DİYE) yaşım yerine oturdukca gerçeği o zaman anladım.
ASLINDA hayatın hiç bir suçu yoktu.
Acımasız olan HAYAT değil insanlardı.
Aklımdan bir sürü düşünce geçti, dehşet, başkaları tarafından reddedilme korkusu. Hiçbir şeyin artık eskisi gibi olmayacağını, insanların bizimle görüşmek istemeyeceğini düşündüm. Dürüst olmak gerekirse, bunlar bilinmeyene duyulan korkudan kaynaklanan bencil düşüncelerdi.”
Esasında yüzüme gülmeyen HAYAT deil talihsiz kaderimdi.
Yaşım 17'ydi 1 evlilik yaptım. İlk yazımda da belirttiğim gibi oğlum DOWUN sendromlu oldu.
Çok tatlı ve masum eşim oğlumu kabullenmeyip bizi terk etti ve gitti.
İşte o an ne yapacağımı bilemeden öylece ortada kala kaldım.
Ey büyük ALLAHIM sabrıda dermanı da veriyor işte..
Oğlum ile birlikte çok zor günler yaşadık bazen çok dışlandık.
Bu durum zaman zaman çok zoruma giderdi.
Sonrada bu duruma alışmaya başladım.
Oğlumun da kendiminde hakkını aramaya karar verdim.
Biz oğlumla Manisa'nın salihli ilçesinde oturuyoruz.
Oğlum 6 yaşına geldiğinde oğlumu okula yollamak istedim.
Her aile gibi özenirdim ve götürdüm.
Bize 10 gün deneme süreci verdiler.
Oğlum okulda yapabilecekmi diye..
Okuldaki çocukların hepsi oğlumdan büyüktü oğlum itilip kakilmaya başlayınca oğlumu okuldan aldım
Ozamanlar rehabilitasyon okulu yoktu ve oğlumu okula yolluyamadım.
Dedimya ben oğlumu çok seviyorum.
Zaman su gibi akıp geçmeye başladı.
O kadar zorluklardan geçtikki başına gelmeyen anlamaz.
BEN buradan seslenmek istiyorum siz okurlarıma DOWUN sendromlu çocukların baktığı pencereden bakmaya çalışın hayat aslında bizlere tüm imkanları sağlıyor sadece biraz daha sağ duyulu olunmalı oğlum gibi çocukların hayatlarını kolaylaştırmak adına sizlerde bir adım atın ve bu çocuklara sevgi gösterin sizden istedikleri sadece bu başka bir şey değil.
Alacağınız Ödül Her Şeye Değer
DS’li bir çocuk yetiştirmek kolay değildir.
Bu çok zaman, çaba, büyük fedakârlık ve sabır ister; ayrıca beklentiler gerçekçi olmalıdır.
Çocuğu DS’li olan Soledad “Ana’yı büyütürken yerine getirilmesi gereken birçok iş vardı” diyor. “Evin günlük işlerini yapmanın yanı sıra, sabırlı bir anne, hastabakıcı ve fizyoterapist olmayı da öğrenmek zorundasınız.”
Umarım bu kısa yazımla sizlere bir şeyleri aktarabilmişimdir.
ilerleyen günlerde DOWUN sendromlu çocuklar hakkında bilinmesi gerekenleri sizlerle paylaşacağım.
Saygılarımla...
