Merhaba sevgili okurlar;
Sizlerle buluştuğum bu ilk yazımda down sendromlu bir çocuk annesi olarak oğlumdan ve yaşadıklarımdan kısaca bahsetmek istiyorum.
O benim oğlum, canım , kanım bir tanem!
Bu dünyada başıma gelen en güzel şey ,en kıymetli hazinem ...
Kolay değil down sendromlu bir çocuk annesi olmak...
Sizi oğlunuzla gördükleri zaman etrafınızda tuhaf şekilde bakan gözlere rastlamanız an meselesidir.
Kimisi gerçekten sizi sever bağrına basar.
Kimisi de nereden çıktı bunlar dercesine bakar.
Halbuki yaşayan her 7 insandan biri engelli adayıdır bu dünyada....
Sizlere bu ilk yazımda, ilk okuduğumda beni derinden etkileyen, bir yazıdan alıntı yapmak istiyorum.
"Hani derler ya cennet anaların ayağı altında, al işte annem ben cennetin anahtarıyım!
Ben senin sınavınım.
Sabrını gücünü merhametini sınıyor rabbim.
Güzel anam üzülme eksiğim diye...
Hiç düşünme benden sonra ne olur diye dedim ya annem ben sınavım .
Mevlam doğmadan yazmış alın yazımızı...
Elbet mükafatı vardır her sıkıntının belki seni hiç mutlu edemedim.
Aklın fikrim hep bendeydi hiç rahat edemedin.
Sabret güzel annem bu dünya fani.
Düşün cennete buluşacağımız anı..(Alıntı)
Sizlere diyeceğim şükretmesini bilin.
Derdi veren Rabbim dermanı da verir.
Küçük şeylerle mutlu olmayı öğrenin.
Karşılaştığınız küçük olumsuzluklarda moralinizi bozup hayata küsmeyin.
Herşeye rağmen yaşamak güzel şey.
Esen kalın...
